STRUGA OPIESZYŃSKA

W miarę upływu lat powiększał się obszar miasta Wrześni. Proces ten nastąpił zwłaszcza w XX w. Obszar zabudowany wykroczył poza teren średniowiecznej owalnicy miejskiej. W wyniku tego nowe zabudowania zajmowały miejsca dawnych pól rolnych. Na pierwszym planie Września w poł XX w. rozbudowywała się w kierunku wschodnim na byłych obszarach Folwarku Września i wsi Opieszyn.

Pewną przeszkodą w rozbudowie okazała się płynąca przez ten teren Struga Opieszyńska. Wypływała ona z bagnistego bogatego w glinę i torf obszaru przy Szosie Witkowskiej. W II poł. XVIII w. w wyniku wybierania gliny powstały stawne wyrobiska powszechnie nazwane Glinkami. Z tego miejsca wypływająca Struga Opieszyńska płynęła na południe polami Opieszyna, potem nieco na południowy zachód i wkraczała na teren parku dworskiego na Opieszynie. Zasilała ona kilka parkowych stawów a następnie uchodziła do Wrześnicy.

Przy planowaniu rozbudowy przestrzennej wzdłuż Strugi Opieszyńskiej wytyczono nowe ulice, bądź pozostawiono jej wolny bieg. W ten sposób wyznaczono ulicę Wojska Polskiego, J.H. Dąbrowskiego, gdzie obecnie struga jest pod powierzchnią ziemi. Dalej płynęła między ogrodami. Obecnie teren ten jest zabudowany blokami i domami. Dalszy bieg był jeszcze pod koniec XX w. wyraźnie widoczny. Przecinała ul. T. Kościuszki, płynęła pomiędzy Wrzesińskim Ośrodkiem Kultury a blokami, gdzie obecnie jest parking, i wpływała do Parku im. Dzieci Wrzesińskich zasilając stawy. Pierwszy z nich w latach 90. XX w. został zmniejszony i częściowo zasypany. Dalej już swobodnie płynie przez kolejne stawy i uchodzi do Wrześnicy.

Struga Opieszyńska przypomina o sobie po silnych ulewach, zwłaszcza w tych miejscach, gdzie ją „uduszono” - czyli na ulicy Wojska Polskiego.